Invloeden van oppervlakte topografie op transiënte gesmeerde contacten

Moderne machines zijn afhankelijk, voor het bereiken van hun beoogde taak, van snelle en nauwkeurige bewegingen. Wrijving heeft echter een groot effect op de systeemprestaties (bv. nauwkeurigheid) door de negatieve effecten, zoals energieverliezen en niet-lineair gedrag (bv. stick-slipverschijnselen). Eerder onderzoek was gericht op het verminderen van de wrijvingscoëfficiënten, om de energie-efficiëntie te verhogen, of het modelleren van deze wrijvingseffecten voor het gebruik in regelsystemen. Meerdere geavanceerde wrijvingsmodellen werden ontwikkeld (LuGre, Leuven, ...) om deze wrijvingsinstabiliteiten te beschrijven. Systeemingenieurs gebruiken gecompliceerde schatters om de modelparameters te identificeren om deze wrijving in hun toepassing aan te pakken. Een paradigmaverschuiving is nodig om het wrijvingsgedrag aan te passen aan de systeemvereisten.  
De resultaten van eerder onderzoek geven de rol aan van oppervlaktetopografie op de statische en kinetische wrijvingscoëfficiënten van droge en gesmeerde contacten, maar de invloed op de wrijvingsinstabiliteit wordt buiten beschouwing gelaten. In dit project wordt numeriek en experimenteel werk verricht om de invloed van oppervlaktetopografie op de wrijvingsinstabiliteit van gesmeerde metaaloppervlakken te beoordelen. Het resultaat moeten leiden tot het op voorhand bepalen en oplossen van het transiënte wrijvingsgedrag.