Instrumenten voor verbondenheid. Prospectie, reflectie en verkenning van publieke en collectieve ruimtes in Vlaanderen.

Hoewel de verspreide stedelijkheid een meerderheid vormt van de recente Vlaamse verstedelijking, toch wordt ze zelden als een stad geïnterpreteerd. Bovendien wordt verspreide stedelijkheid in het gangbare discours gezien als een uitvloeisel van de traditionele stad en dus een gebied dat ofwel niet stedelijk genoeg is of als een verlies van landelijke en natuurlijke kwaliteiten en waarden. Door verspreide stedelijkheid echter te interpreteren als een autonome stedelijke conditie kunnen bestaande kwaliteiten in deze gebieden benoemd worden, zoals de nabijheid van stedelijke hulpbronnen, de hoge kwaliteit van leven of de overvloed aan open ruimte, zaken die allemaal nauwelijks te vinden in de traditionele stad.In deze interpretatie spelen de publieke en collectieve ruimte een cruciale rol. Het zijn de plaatsen waar mensen elkaar ontmoeten, waar collectieve uitdagingen kunnen worden aangegaan (waterbeheer, mobiliteit, ecologie en biodiversiteit,...) en die op een symbolische manier weergeven hoe mensen samenleven en bijdragen aan de samenleving. Dit onderzoek gaat dieper in op deze 'instrumenten voor verbondenheid’ en identificeert, daagt uit en verkent het potentieel van publieke en collectieve ruimtes in verspreide stedelijkheid.

Trefwoorden:sprawl, public space, colletive space

Disciplines:Milieu- en duurzame planning, Urbanisme en regionale planning, Stedelijk en regionaal ontwerp