Studie van indeterminisme in de fysica aan de hand van extreme waarschijnlijkheden

Dit project zoekt inzicht in fysisch indeterminisme door menswetenschappelijke methoden uit de geschiedenis en filosofie van de fysica te integreren met formele technieken uit de theoretische fysica (zoals algebraïsche kwantummechanica) en de grondslagen van kansrekening (met name niet-archimedische kansrekening). Het project trekt ook lessen uit de grondslagen van de wiskunde door de invloed van (niet-)constructieve axioma’s op (in)determinisme in natuurkundige theorieën na te gaan.

Het project richt zich op extreme waarschijnlijkheden (dicht bij nul of bij één) als een sleutel om tot een beter begrip van indeterminisme in de fysica. Aan de ene kant wordt vaak beweerd dat singulariteiten geassocieerd met indeterminisme met waarschijnlijkheid(dicht bij) nul optreden, maar dit is in het algemeen niet rigoureus bewezen. Anderzijds gebruikt de statistische fysica ‘typischheid’-argumenten, die geassocieerd zijn met zeer hoge waarschijnlijkheden en gerelateerd zijn aan diverse ideeën waaronder moleculaire chaos, ergodiciteit en (hoge) entropie. Er worden gevalstudies gekozen uit verschillende takken van de fysica, waaronder blow-up-verschijnselen in turbulente stromingen, bohmiaanse mechanica en kosmologische modellen.