Het verband tussen endogene glucocorticoïden, inflammatie en metabole stoornissen in malaria

Wereldwijd sterven er elk jaar bijna een half miljoen mensen aan malaria, een parasitaire ziekte. De mechanismen die verantwoordelijk zijn voor de overgang van niet-gecompliceerde naar gecompliceerde malaria zijn onvoldoende gekend. Dit verhindert de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen. Tolerantiemechanismen helpen de gastheer om de infectie te overleven zonder de parasiet zelf te bestrijden. In recent onderzoek toonden we aan dat bijnierhormonen cruciaal zijn voor het mediëren van tolerantie in malaria door overmatige inflammatie en hypoglycemie te onderdrukken, wat wijst op een mogelijk verband tussen het metabolisme en de immuunrespons in malaria. De hypothese van dit interdisciplinair onderzoek is dat de immuunreactie tijdens malaria bijdraagt tot metabole stoornissen en dat endogene glucocorticoïden hierbij van cruciaal belang zijn. In dit project zal ik de in vivo mechanismen identificeren waardoor bijnierhormonen, en meer specifiek endogene glucocorticoïden, de inflammatie en het glucoseverbruik onderdrukken. Deze inzichten zullen onderzocht worden in patiënten met malaria in een uniek en goed uitgerust onderzoekscentrum dat gelegen is in een hoog-endemisch gebied. Daarbij zullen hoogtechnologische technieken worden toegepast in samenwerking met experten. Het beter begrijpen van metabole complicaties van malaria in relatie tot de immuunrespons en endogene glucocorticoïden, zal de ontwikkeling van nieuwe geneesmiddelen voor gecompliceerde malaria stimuleren