Missionarissen in postkoloniaal India: jezuïetenonderwijs in Jharkhand na 1947

Missionarissen roepen uiteenlopende reacties op, zeker in de postkoloniale periode. Critici beschouwen hen als erfgenamen van een beschavingsmissie (de plicht om westerse beschaving uit te dragen naar andere delen van de wereld). Voorstanders benadrukken het blijvend belang van missionarissen voor de emancipatie van gemarginaliseerde gebieden en groepen. Dit project wil nieuwe en onderbouwde kennis opleveren voor debatten over missionarissen in de postkoloniale periode door het onderwijs te onderzoeken van Christelijke missionarissen in India na de onafhankelijkheid van 1947. Het bestudeert hoe missionarissen (en hun lokale opvolgers) hun ideeën over onderwijs aanpasten en naar de praktijk vertaalden. Het besteedt ook aandacht aan de veranderende contexten waarin missionarissen werkten en aan de manieren waarop zij door lokale bevolkingsgroepen werden gepercipieerd. Deze vragen worden beantwoord via de case van jezuïetenonderwijs in Ranchi, de tweede grootste jezuïetenprovincie in India. De focus op de postkoloniale periode en de aandacht voor de multireligieuze omgeving zijn belangrijke innovaties in de missiegeschiedenis en de onderwijsgeschiedenis.