Het architectuurontwerp in de Lage Landen in de lange zestiende eeuw. De architectuurtekening als motor en medium voor een nieuwe ontwerppraktijk.

Het onderzoeksproject beoogt de studie van het ontwerp en ontwerpproces van architectuur in de Lage Landen tijdens de lange zestiende eeuw (1480-1630) met als focus de architectuurtekening en prent. Het doel is op deze wijze een diepgaand inzicht te verwerven in het grafische architectuurontwerp, wat in de Renaissance een nieuwe definitie krijgt als intellectuele activiteit, en een der mechanismen van kruisbestuiving tussen de architectuur en de beeldende kunsten vormt. Symptoom van een nieuwe architectuurpraktijk maar ook krachtmotor van de ontwikkeling ervan, wordt de architectuurtekening hier bestudeerd als medium en als instrument, zowel op de bouwwerf als in de studeerkamer en het salon. Het project omvat drie deelprojecten uitgevoerd door de aanvragers De Jonge, Kavaler, Fuhring, Ottenheym en Nubetabaum, die elk een scharniermoment pogen toe te lichten: 1. de impact van het eerste grafische onderzoek omtrent de zuilenorden 1520-1540; 2. de ontwikkeling van een gemeenschappelijke architectuurcultuur aan de vooravond van de Opstand 1550-1580; 3. het ontstaan van een nieuwe gemathematiseerde architectuurpraktijk 1590-1630, dit alles in een vergelijkend Europees perspectief met bijzondere aandacht voor het Duitse Rijk. Het doctoraatsproject richt zich op de bouwwerf en onderzoekt de evoluerende rol van de architectuurtekening in de bouwpraktijk der Lage Landen gedurende de zestiende eeuw.

Trefwoorden:Sixteenth-century, Low countries, Architecture, architectural drawings

Disciplines:Ingenieurswetenschappen in de architectuur, Architectuur, Interieurarchitectuur, Architecturaal design, Kunststudies en -wetenschappen, Visuele kunsten