Glia-neuronale peptiderge signalering bij cognitie en verouderen

Wij zijn geïnteresseerd in de rol die neuropeptiden spelen in de communicatie tussen neuronen en glia omdat (1) veroudering en cognitieve achteruitgang inherent verbonden zijn met een vergrijzende maatschapij, (2) verschillen in communicatie tussen twee celtypes in het zenuwstelsel, de neuronen en de glia, zich zouden vertalen naar verschillen in plasticiteit en in veroudering van de hersenen, en (3) neuropeptiden cruciale signaalmoleculen zijn in neuronale en hormonale circuits en hun receptoren geschikte doelwitten vormen voor therapeutische interventie. Gebaseerd op recente vindingen, schuiven we de hypothese naar voor dat neuropeptiderge interacties tussen glia en neuronen een cruciale rol spelen bij hersenplasticiteit en veroudering. Het brein van het modelorganisme C. elegans bestaat uit amper een handvol cellen en is daarom uitermate geschikt voor het testen van deze hypothese: welke rol spelen neuro-gliale peptiden in functionele hersencircuits, en hoe bevorderen zij neuronale plasticiteit en cognitie?

Trefwoorden:neuron, peptidomics, behavioral plasticity, functional genomics, learning and memory, calcium imaging, mass spectrometry, G protein coupled receptor, GPCR-ligand networks, aging, neuropeptide

Disciplines:Dierlijke cel- en moleculaire biologie