Agentieve modaliteit en de structuur van modale kennis

Het onderwerp van mijn doctoraatsonderzoek is de epistemologie van modaliteiten, d.w.z. de studie van kennis (en, breed genomen, gerechtvaardigde overtuigingen) over wat mogelijk, noodzakelijk, onmogelijk en contingent is. De belangstelling voor dit onderwerp komt van de relevantie voor de methodologie van filosofie zelf. Hierin worden vaak modale beweringen als premissen in argumenten of als veronderstellingen gebruikt. Dit gebeurt bijvoorbeeld bij het uitwerken van gedachtenexperimenten. Dienovereenkomstig ligt de focus op kennis van niet-actuele metafysische (ongewone, substantiële) mogelijkheden. Een recente benadering van de vraag, verkend door Williamson (2007) en Vetter (2016), poogt om een beschrijving van kennis van metafysische modaliteit  te geven in termen van veralgemeningen vanuit gewone vertrekpunten. Williamson benadrukt de rol van verbeelding in de beoordeling van gewone tegenfeitelijkheden en hij legt kennis van metafysische modaliteiten uit als een limietgeval van het voorgaande. Vetter vervangt kennis van tegenfeitelijkheden door kennis van vermogens en bekwaamheden en zij legt kennis van metafysische modaliteiten uit in termen van een proces van abstractie uit concrete gevallen. In mijn doctoraatsonderzoek ga ik de algemene levensvatbaarheid van deze strategie na en, onafhankelijk daarvan, verken ik de epistemologische, logische en metafysische problemen in verband met kennis van tegenfeitelijkheden, vermogens, bekwaamheden en andere gerelateerde soorten oordelen.