Een genetisch en fenotypisch-correct muismodel om te definiëren hoe, waar en wanneer dystonie te behandelen

Geïsoleerde dystonie is een ongeneeslijke neurologische bewegingsstoornis. Abnormaal onwillekeurige bewegingen treden op ondanks normale breinstructuur en neurochemie. Niettegenstaande het de derde meest voorkomende bewegingsstoornis is, die gekenmerkt wordt door pijnlijke en verzwakkende symptomen die alledaagse activiteiten verhinderen, is nog steeds niet geweten hoe de ziekte ontwikkelt. Een grote belemmering blijft dat humane genetische oorzaken van dystonie geen bewegingsstoornissen veroorzaken in dierenmodellen. Recente bevindingen van onze onderzoeksgroep tonen nu een genetisch humane dystonie mutatie die de ziektesymptomen nabootst in een muismodel. Deze “dystonie” muizen vertonen de partiële penetrantie van de menselijke aandoening, alsook het kenmerk dat de ziekte zich ontwikkelt tijdens de eerste levensfasen. Verder hebben we een biochemisch defect geïdentificeerd dat dystonie veroorzaakt en een haalbaar doelwit is voor kleine moleculen. Dit voorstel wil deze doorbraak verder onderzoeken om verschillende fundamentele vragen op te lossen. Wanneer zijn de hersenen kwetsbaar voor dystonie, is dit enkel tijdens de ontwikkelingsfase? Kunnen symptomen afnemen, of blijft de ziekte consistent eens de symptomen aanwezig zijn? Welke hersenregio’s zijn verantwoordelijk, en bevatten deze een pathologie die de symptomen uitlegt. Simultaan willen we dit nieuw biochemisch en therapeutisch doelwit verder onderzoeken door het te testen in verschillende fasen van de aandoening.