Directionaliteit in morfosyntactische verandering: West-Kustelijk Bantoe als een historische testcase voor taalkundige theorie

Dit onderzoek zal een nieuw licht werpen op een debat in het Bantoe, de grootste taalfamilie in Afrika en een recente afstammeling van het Niger-Congo, ’s werelds grootste taalfylum. Veel niet-Bantoe Niger-Congotalen hebben een analytisch morfosyntactisch profiel, terwijl de meeste Bantoetalen agglutinerend zijn, wat ook gereconstrueerd werd in Proto-Bantoe. De controverse is welke van de twee innovatief is en komt neer op de vraag of de morfologie van vandaag de syntax van gisteren is of omgekeerd. Betrokken onderzoekers hebben altijd een top-down methode gebruikt en gepleit voor tegengestelde richtingen van verandering op basis van een bijna identieke selectie van ver verwante Niger-Congotalen zonder de Comparatieve Methode toe te passen. Dit project beoogt daarentegen een bottom-up methodologie met een adequate empirische dataset voor morfosyntactische reconstructie. De West-Kustelijke tak van het Bantoe (WKB) is hiervoor buitengewoon geschikt omwille van minstens drie redenen: (i) het bevat zowel analytische als agglutinerende talen; (ii) recent veldwerk toont de werking van processen van morfosyntactische heranalyse, die uitzonderlijk zijn voor het Bantoe; (iii) WKB heeft een relatief beperkte tijdsdiepte (± 2500 jaren) wat het gemakkelijker maakt om effecten van cycli in morfosyntactische verandering te controleren. Het voornaamste resultaat van het project zal de reconstructie van het morfosyntactische profiel van Proto-WKB en de evoluties ervan zijn.