De vroegmoderne missionarislinguïstiek: begrippenkaders, terminologie, glottonymie. Met bijzondere aandacht voor de beschrijving van Amerikaanse inheemse talen.

Dit onderzoeksproject, dat zich in het interdisciplinaire veld van de geschiedschrijving van de taalkunde plaatst, richt zich op het grammaticale werk over niet-Europese talen dat in de periode 1500-1800 geproduceerd werd door Europese missionarissen als onderdeel van hun bekeringspogingen. Het is de bedoeling de interne geschiedenis van de taalkundige inhouden en conceptuele kaders die in deze werken besloten liggen te bestuderen, zonder daarbij de externe geschiedenis (d.w.z. de historische contextualisering) van de teksten en de ideeën die erin tot uitdrukking komen uit het oog te verliezen. De nadruk ligt op het ontwaren van patronen van (dis)continuïteit, traditie en innovatie. Volgende onderzoeksvragen staan daarbij centraal:

 (1) Welke modellen werden gebruikt en hoe werden zij aangepast aan ‘afwijkende’ of ‘exotische’ eigenschappen van beschreven talen?

(2)  In welke mate stellen missionarissen zich conservatief op tegenover traditionele modellen? In welke mate en op welke manier vonden vernieuwingen plaats? In welke mate worden innovaties van de ene auteur overgenomen door andere auteurs?

(3) Welke gelijkenissen en verschillen bestaan er tussen  verschillende missietradities (talen, regio’s, religieuze orden…)?

Er gaat bijzondere aandacht uit naar aanwijzingen die vervat zitten in de specifieke terminologische en glottonymische  praxis van deze missionarissen.