Het overbruggen van spatiotemporele schalen in biomechanische modellen voor levende weefsels: van de contracterende slokdarm tot hartgroei

Het correct functioneren van ons lichaam wordt bepaald door het mechanisch gedrag van onze organen. Een verbeterd inzicht in het biomechanisch functioneren van deze zachte weefsels is daarom van cruciale waarde voor de keuze voor, en ontwikkeling van, efficiënte klinische behandelingsstrategieën gefocust op de patiënt-specifieke pathofysiologie.

Deze doctoraatsthesis brengt het passieve en actieve biomechanisch gedrag van gastro-intestinaal en cardiovasculair weefsel, zowel op korte als lange termijn, in kaart via computermodellen die een brug vormen tussen cel-, weefsel- en orgaanniveau. Aan de hand van histologische karakterisering, mechanische testen en medische beeldvormingstechnieken worden virtuele slokdarm- en hartmodellen ontwikkeld die het patiënt-specifieke orgaangedrag zo accuraat mogelijk simuleren. Naast de diagnostische waarde van deze modellen, laat de ontwikkelde modelleringstechnologie ook toe om het effect van verschillende behandelingstechnieken, via medicatie, chirurgie en/of medische apparatuur bijvoorbeeld, acuut en chronisch te voorspellen. Bijgevolg biedt deze doctoraatsthesis inzichten die een onmiskenbare impact zullen hebben op de gepersonaliseerde geneeskunde van de toekomst.