De totstandbrenging van het satirische discours in vertalingen van Spaanse satirisch proza in de periode 1641-1645

Er wordt nagegaan hoe het satirische discours in de Nederlandse vertalingen van Spaans satirisch narratief proza uit de piekperiode 1641-1645 tot stand werd gebracht, toen vertalingen in de Republiek nog de overhand hadden op oorspronkelijk werk. Picareske en satirische prozateksten uit de Spaanse broncultuur bleven in de verdere zeventiende eeuw nadrukkelijk aanwezig, aan het eind waarvan het Spaanse model doorwerkte in de teksten van eigen bodem (Leemans, 2002). Het onderzoek is doeltekst- en doelsysteemgericht. Het corpus bestaat uit vijf vertalingen van de hand van drie vertalers. De benadering van de satire is discursief-pragmatisch, de vertalingen worden beschouwd als specifieke producten in het nieuwe literair-culturele systeem en de nieuwe context. Dit onderzoek maakt zichtbaar hoe Nederlandse vertalers van dit succesrijke genre in dat vertaalhistorische stadium te werk gingen; ook kan het ondersteunend zijn voor verder literairhistorisch onderzoek.