Hoe beïnvloeden visuele drukte en redundantie maskering schattingen van het aantal elementen binnen een visuele set.

De toenemende visuele complexiteit van onze omgeving vereist dat mensen informatie verwerken in efficiënte manieren. Zo zijn digitale displays vaak volgestopt met items, wat taken bemoeilijkt en het aandachtssysteem overweldigt. Hier onderzoeken we de visuele informatieverwerking in rommelige scènes. Door fundamenteel ruimtelijk visionair onderzoek te combineren met onderzoek in numerieke cognitie zullen we licht werpen op de onderliggende mechanismen van numerositeitsperceptie (d.w.z. het bepalen van het aantal visuele objecten), en de integratiemechanismen van het visuele brein. In het bijzonder zullen we onderzoeken hoe het vermogen om het aantal items in een visuele scène te schatten bepaald wordt door visuele drukte. Visuele drukte is het fenomeen dat een doelprikkel die gemakkelijk te identificeren is wanneer hij alleen wordt gepresenteerd, moeilijk te identificeren is wanneer hij wordt geflankeerd door andere items. In rommelige omgevingen is crowding de sterkste beperkende factor van visuele perceptie, die ons vermogen om te navigeren, te lezen en te communiceren met digitale interfaces fundamenteel beperkt. Hoewel recente studies het verband tussen crowding en numerositeit aan de orde stelden, is het tot nu toe onbekend in hoeverre crowding ten grondslag ligt aan de perceptie van numerositeit. Hier zullen we gebruik maken van een aantal fundamentele kenmerken van crowding, bijvoorbeeld de asymmetrie en individuele verschillen, om de rol van crowding in numerositeitsperceptie te belichten. De resultaten van drie reeksen psychofysische experimenten zullen ons begrip van crowding en numerositeitsperceptie bevorderen en ons in staat stellen om aanbevelingen af te leiden voor het ontwerp van perceptueel verbeterde toepassingen en omgevingen.