De rol van het vaginaal microbioom in spontane vroeggeboorte.

Wereldwijd blijft vroeggeboorte één van de belangrijkste oorzaken van perinatale en neonatale mortaliteit en morbiditeit. Vooral extreme vroeggeboorte verhoogt in belangrijke mate het risico op levenslange, ernstige complicaties zoals motorische of cognitieve dysfunctie. Twee derde van alle vroeggeboortes zijn spontaan, of niet-iatrogeen, en veroorzaakt door prematuur gebroken vliezen, preterme contracties of cervixinsufficiëntie. De hypothese waarvoor heden het meeste evidentie is, is die van een opstijgende infectie van uit de lagere genitale tractus, hetgeen een inflammatoire cascade in gang zet die uiteindelijk kan leiden tot preterme bevalling. Ondanks de toenemende evidentie voor de fundamentele rol van het vaginaal microbioom in de pathofysiologie van spontane vroeggeboorte, hebben we vandaag de dag nog geen effectieve preventiemaatregel. Antibiotica zijn effectief in het behandelen van urogenitale infecties, maar hebben tot nu toe niet geleid tot een reductie van de incidentie van spontane vroeggeboorte. Nieuwe moleculaire technieken zoals Next Generation Sequencing (NGS) hebben onze kennis over het vaginaal microbioom en de veranderingen in de zwangerschap enorm doen toenemen. Recente literatuur suggereert dat het modificeren van het vaginaal microbioom door middel van probiotica een veelbelovende strategie is in vroeggeboortepreventie. In dit doctoraatsonderzoek zullen we de rol van het vaginaal microbioom in de pathofysiologie van spontane vroeggeboorte verder onderzoeken. Bij hoog risico zwangeren zullen de veranderingen in het vaginaal microbioom vergeleken worden tussen de vrouwen die term en preterm bevallen m.b.v. NGS. Bovendien zullen we onderzoeken hoe probiotica het vaginaal microbioom veranderen en stabiliseren in de zwangerschap en wat de rol is van probiotica in de preventie van spontane vroeggeboorte of andere zwangerschapscomplicaties.