Illuminator atque defensor. De receptie van Augustinus' De civitate Dei in het oeuvre van Coluccio Salutati

Het project biedt een diepgaande studie die een belangrijk hiaat in ons begrip van de erfenis van de De civitate Dei in de vroege Italiaanse Renaissance tracht op te vangen: de receptie van Augustinus’ werk in het oeuvre van Coluccio Salutati. Met betrekking tot de context verstrekt het onderzoek ten eerste een drieluik van (1) een schets van de tekst-externe omstandigheden waarin Salutati schreef en werkte; (2) een overzicht van zijn persoonlijke verzameling manuscripten en zijn gebruik van intertekstuele referenties; en – na de cruciale rol van Augustinus, en zijn DCD in het bijzonder, in beide gevallen te hebben vastgesteld – (3) een uitgebreide analyse uit de eerste hand van zijn meest opmerkelijke overgeleverde Augustinusmanuscript, een geannoteerde kopie van DCD bewaard in de Biblioteca Vaticana. Deze contextuele aanwijzingen dienen vervolgens als basis voor een “close reading” van Salutati’s oeuvre, wat ons in staat stelt om zijn evoluerende opvattingen als notaris en kanselier chronologisch te bestuderen en de resultaten te vergelijken met de manier waarop deze onderwerpen in DCD zelf worden gepresenteerd. Centrale onderwerpen zijn onder meer de kuisheid van Lucretia; de vita activa en contemplativa; het evenwicht tussen goddelijke voorzienigheid en vrije wil; de aard van de ideale regeringsvorm; en het belang van klassieke poëzie, waarbij elk een bepaald facet van het ‘augustinianisme’ van de auteur onthult. Terwijl we aldus inzoomen op het essentiële belang van de DCD in Salutati’s literaire productie, wordt ook bijzondere aandacht besteed aan moderne theorieën omtrent “intertekstualiteit” en hun toepasbaarheid in de context van de Renaissance; evenals aan het heroverwegen van Salutati’s denken in se, welke dikwijls – en zelfs in recente wetenschap – op een reductieve manier werd gekarakteriseerd.