De opbouw van vertelkaders over een rijk in neergang: een kritische studie naar ruimte in Byzantijnse geschiedschrijving van de late elfde en vroege twaalfde eeuw.

Dit project verkent het gebruik van plaats, ruimte, en landschap in een verzameling geschiedschriften uit de late 11e en vroege 12e eeuw in Byzantium, een periode van ingrijpende territoriale verandering en intellectuele vitaliteit. De centrale onderzoekshypothese is dat landschap, plaats, en ruimte niet alleen de achtergrond vormen, maar ook bestanddelen zijn van het narratieve kader, met strategische doeleinden. Ten eerste beoogt dit project de cognitieve kaarten van de auteurs te schetsen, op basis van een focus op de historische, culturele en politieke factoren die eraan ten grondslag liggen. Ten tweede onderzoekt dit project de gevolgen van deze cognitieve kaarten op de verhaaltechniek van de auteurs. Het voert een rigoureuze ruimtelijke deconstructie uit van het narratologisch kader, aan de hand van een onderzoek naar het strategisch gebruik van ruimte, plaats, en landschap. Tenslotte verkent dit project de politieke en sociale ideologieën en genderperspectieven in het gebruik van ruimte, plaats en landschap. Het project zal vooral gebaseerd zijn op beschrijvingen van Anatolië, zonder bevindingen over andere streken uit te sluiten. In het algemeen beoogt het project een bijdrage aan de studie van Byzantijnse geschiedenis en geschiedschrijving door middelen en concepten te gebruiken afkomstig van de zogenaamde spatial turn, met een interdisciplinair perspectief van memory studies, narratologie, en ecocriticism.