De Begronding van Radicale Filosofie: Het Probleem van Filosofisch Zelfbegrip in Hegels Logik

De centrale vraag van mijn proefschrift betreft de verhouding tussen scepticisme en filosofie in Hegels gedachtegoed. Ik verdedig de algemene stelling dat scepticisme in haar meest belangrijke vorm voor Hegel een structureel en terugkerend element binnen filosofische reflectie is, en toon tevens aan hoe scepticisme aldus opgevat werkzaam is in Hegels filosofische reflecties. Ik beroep me op Hegels expliciete reflecties over het scepticisme in zijn gehele oeuvre om de algemene stelling te verdedigen en Hegels complexe gedachte dat scepticisme noodzakelijkerwijs een deel maar niet het geheel van filosofische reflectie is uit te leggen. Om de concrete betekenis van Hegels idee over de verhouding tussen scepticisme en filosofie te achterhalen is het nodig om van zijn reflecties betreffende scepticisme over te schakelen naar een lezing van Hegels concrete filosofische analyses. Deze lezing expliciteert de impliciete maar fundamentele rol die weggelegd is voor het scepticisme in Hegels analyses. Door middel van een dergelijke “sceptische” lezing van Hegels filosofische analyses—dat wil zeggen, een lezing van Hegels analyses door de lens van het scepticisme—verhelder ik in hoeverre Hegels overpeinzingen sceptisch zijn en de manieren waarop hij de sceptische resultaten van zijn onderzoek poogt te ontstijgen. Kortom, mijn proefschrift doordenkt de volgende paradox ten aanzien van de verhouding tussen scepticisme en filosofie: scepticisme is wezenlijk voor de filosofie, maar de rol van het scepticisme binnen de filosofie is tegelijkertijd wezenlijk begrensd.