Breukpunt variabiliteit als een verklaring voor de fenotypische variatie bij het 22q11 deletie syndroom.

Het 22q11 deletie syndroom is het meest frequente onder de gekende microdeleties met 1 op 4000 levende geboortes. Kenmerkend voor het syndroom zijn aangeboren hartafwijkingen, een karakteriserend gelaat, immunologische defecten, verminderd intellect en verschillende psychopathogene aandoeningen. Hierbij valt vooral op dat 30% van de dragers schizofrenie ontwikkeld rond de leeftijd van 20 25 jaar. Dit maakt 22q11DS tot de enige gekende genetische factor met een hoge penetrantie voor de aandoening.
 
Bij 90% van de patiënten is er een hemizygote deletie van 3 megabasen op de lange arm van chromosoom 22. Die ontstaat door niet-allelische homologe recombinatie (NAHR) tussen grote duplicatiesegmenten in de regio en omvat minstens 40 gekende genen. Een groot aantal studies trachtte reeds deze genen te correleren met schizofrenie, maar bleven zonder succes.
 
Onze hypothese is dat NAHR variabele breukpunten heeft binnen de duplicatiesegmenten. Dit leidt tot verschillende gencomposities tussen patiënten. Een alternatieve hypothese is dat een kritisch element van kopijgetal kan verschillen, afhankelijk van de herschikkingspositie. Zakt dit aantal onder een kritische grens, dan kan dit aanleiding geven tot schizofrenie.
 
Met dit project zullen we nieuwe methodieken ontwikkelen om de breukpunten te karakteriseren. Een nieuwe strategie heeft verder toepassingen in de diagnostiek en kan leidentot nieuwe therapeutische inzichten voor schizofrenie.

Trefwoorden:Diagnostics, DNA sequencing, DNA amplification, Chromosome Microdissection, Schizophrenia, 22Q11 Deletion Syndrome

Disciplines:Genetica, Systeembiologie, Moleculaire en celbiologie, Diagnostiek, Laboratoriumgeneeskunde, Medicinale producten, Psychiatrie en psychotherapie, Verpleegkunde, Andere paramedische wetenschappen, Klinische en counseling psychologie, Andere psychologie en cognitieve wetenschappen

Project type:PhD project