BLA-gebaseerd Ontwerp en Analyse van VCO-gebaseerde Sigma-Deltamodulatoren (FWOTM823)

In het verleden zijn twee complementaire methoden ontwikkeld om niet-lineaire systemen te ontwerpen, analyseren en modelleren: de Beschrijvende Functies (DF) en de Beste Lineaire Approximatie (BLA). Het DF-onderzoek begon in de jaren zestig. Het veronderstelt dat de invoer- en uitvoersignalen een combinatie zijn van een constante, een of twee sinusoïden en / of ruis. Het resulteert in een krachtig raamwerk om zowel autonome systemen (limietcycli) als niet-autonome systemen (input-outputgedrag) te beschrijven. De DF karakteriseert / analyseert echter niet het niet-gemodificeerde residu (de niet-lineaire vervorming) volledig. Het meer recente onderzoek naar het BLA-raamwerk vertrekt van een lineaire benadering en gebruikt intensief multisinus-excitaties om de lineaire frequentiedynamiek van het niet-lineaire systeem te benaderen. Bovendien kenmerkt het de niet-lineaire vervormingen. Het doel is om een ​​uniforme theorie te ontwikkelen voor de lineaire benadering van niet-lineaire (niet-) autonome dynamische systemen. De beoogde theorie zal in staat zijn vervormingsanalyses te produceren en samengestelde signalen te verwerken die multisines combineren met een constante, sinusoïde (s) of een willekeurige excitatie. De theoretische resultaten van het ontwikkelde raamwerk (excitatieontwerp, modelextractie en analysemethoden om inzicht te krijgen in niet-lineaire systemen) zullen worden gedemonstreerd op een groot aantal niet-lineaire, autonome en niet-autonome systemen. De op VCO gebaseerde sigma-deltamodulator zal dienen als een demonstrator en garandeert de ontwikkeling van een uniform raamwerk.

Trefwoorden:modulators, BLA-based design

Disciplines:Optica, elektromagnetische theorie