Biomechanische en morfologische eigenschappen van de voet van patiënten met tibialis posterior pees dysfunctie

In dit onderzoek wordt gekeken naar de biomechanische en morfologische eigenschappen van patiënten met tibialis posterior pees dysfunctie als aanvulling op en vergelijkend met het klassieke klinische classificatie systeem om tot een beter kennis en inzicht te komen die toegepast kan worden voor de behandeling van dit ziektebeeld. Tibialis posterior pees dysfunctie is een veel voorkomende ziektebeeld van de voet en de enkel. Dit kan leiden tot standsafwijkingen, pijn en functie verlies, met effect op het dagelijks, maatschappelijk en professioneel functioneren. Tot nu toe wordt met name een klinische classificatie gebruikt, gebaseerd op kliniek, histologie en radiografische kenmerken. Opgeleide hiervan wordt dan een bepaalde chirurgische behandeling geadviseerd. Stadium 1 kenmerkt zich door klinische symptomen als gevolg van tendinopathie. Stadium 2 wordt gekarakteriseerd door o.a. een progressieve eversie van de achtervoet en voorvoet abductie, vaak gecombineerd met een ruptuur of elongatie van de tibialis posterior pees. Stadium 3 toont reeds degeneratie en fixatie van de afwijkende stand. Graad 4 toont de degeneratie gecombineerd met een valgus stand in het enkel gewricht. Stadium 1 wordt vaak conservatief behandeld, stadium 2 vaak met weke delen procedures en osteotomiën en stadium 3 en 4 door middel van arthrodesis. Deze classificatie toont echter niet de biomechanische en morfologische factoren die hierin een rol spelen. Op het gebied van biomechanica tonen enkele multipele segment voet modellen kinematische en pedobarografische eigenschapen van PTTD patiënten. Onlangs door ons gepubliceerd onderzoek toont ook het middenvoet segment. Tevens heeft Kevin Deschamps een 4 segment voet model ontwikkeld die ook de kinetica voor het eerst in beeld brengt van oa het Chopart en Lisfranc gewricht onafhankelijk van elkaar bij gezonde personen. Hier is niets over bekend op het gebied van PTTD. Het prospectief includeren van een cohort patiënten met een platvoet afwijking gebaseerd op tibialis posteror insufficientie kan leiden tot het creëren van een nieuw classificatie systeem op basis van biomechanische eigenschappen, dan wel gecombineerd met het klassieke classificatie systeem. Dit kan leiden tot een beter inzicht wat een eventuele behandeling voor effect kan hebben biomechanisch, met name de kinetische eigenschappen bij PTTD patiënten worden hiermee voor het eerst onderzocht. De vorm van een bot en dus de morfologie kan bekeken worden doormiddel van statistische vorm modellering. Op basis van een CT-scan kan er op door principiële componenten analyse een statistisch vorm model gemaakt worden. Dit model maakt het mogelijk om de vorm karakteristieken van de voetbeentjes te koppelen aan de biomechanische eigenschappen van PTTD patiënten. Ook hier hebben we de intentie te proberen een nieuw classificatie systeem te maken die de biomechanica kan voorspellen. Tevens exploreren we de opties om een reeds bestaande destructie van een gewricht of bot te reconstrueren naar zijn oorspronkelijke vorm, om te kunnen bekijken of bepaalde morfologische afwijkingen predisponeren voor bepaalde degeneratieve afwijkingen. Tenslotte gebruiken we de opgedane kennis over de biomechanische eigenschappen om te bekijken welke invloed deze hebben op bepaalde operaties bij patiënten met een tibialis posterior dysfunctie. Welke ingreep heeft het beste effect op de biomechanica of kan zelfs de pre-operatieve afwijkende biomechanica verbeteren of laten terugkeren naar een normaal waarde.