Architecturen van zorg Ontmoetingen met daklozen op straat in alledaagse stedelijke ruimten

De afgelopen veertig jaar heeft de opkomst van het neoliberale stadsregime formele sociale zekerheidskaders aangetast en risico’s geprivatiseerd waardoor het stedelijk sociaal leven onderworpen wordt aan zelfredzaamheid en concurrentie. Deze marktgedreven transformatie heeft ervoor gezorgd dat stadsbewoners niet altijd toegang hebben tot sociale bescherming die door de overheid normaliter gewaarborgd wordt en zijn ze kwetsbaarder voor risico’s. Bijgevolg rijzen vragen over het belang van informele vormen van sociale bescherming. Het project beschouwt stedelijke zorg (ordinaire steunacties tussen onbekenden in alledaagse stedelijke ruimten) als een mogelijk beschermingsmiddel en onderzoekt de cultureel-discursieve, sociaal-politieke en materieel-economische voorwaarden die stedelijke zorg mogelijk maken. Via een praktijktheoretische benadering wordt informele zorg voor dakloze stedelingen bestudeerd. Dakloze stadsbewoners behoren tot één van de meest kwetsbare en tegelijkertijd stelselmatig ontmenselijkte bevolkingsgroepen in de stad. Derhalve vormt het een sterke case om zorg voor stedelijke ‘Anderen’ te onderzoeken. Door de socio-materiële compositie van de zorgcapaciteit van stedelingen te bestuderen, met behulp van participatieve en toekomstgerichte methoden, verwachten we dat dit project waardevolle inzichten naar voren brengt over de voorwaarden die een beschermend maatschappelijk antwoord kunnen bieden op kwetsbaarheid in tijden van groeiende sociale onzekerheid.