Aβ en tau pathologie in het netvlies van Alzheimerpatiënten en niet-demente ouderen, en de relatie met hersenpathologie

De ziekte van Alzheimer is de meest voorkomende vorm van neurodegeneratieve dementie bij ouderen. Haar complexe pathogenese is gelinkt aan de opstapeling van abnormaal gefosforyleerd τ eiwit en amyloid β aggregaten in het centraal zenuwstelsel. Echter, tussen het ontstaan van deze eiwitaggregatie en het optreden van geheugenverlies zit een tijdspanne van meer dan 10 jaar. Aangezien niet-demente individuen reeds preklinische Alzheimer-gerelateerde veranderingen in het brein vertonen, is er dringend nood aan een efficiënte diagnose van Alzheimer in de preklinische fase. Recent werd beeldvorming van het netvlies naar voren geschoven voor vroege Alzheimerdiagnose. Het netvlies is inderdaad een spiegel van het brein, vertoont tekenen van Alzheimer en is ideaal voor in vivo beeldvorming. Om de diagnostische waarde van deze beeldvorming te bepalen, is het echter noodzakelijk om te weten of er een Alzheimerspecifiek patroon van Aβ en p-τ pathologie is in het netvlies dat verschillend is van andere netvliesaandoeningen en dat correleert met de pathologie in het brein. Daarom zal ik het patroon van Aβ en p-τ in het netvlies van gezonde en demente patiënten onderzoeken. Daarnaast is het ook belangrijk om de mechanismen die aan de basis liggen van het opstapelen van Aβ en p-τ in het netvlies te begrijpen. Dit zal ik doen door Aβ en p-τ cooperatie en propagatie in het netvlies en visueel systeem te bestuderen.