Statistische methodes voor de evaluatie van de werkzaamheid van immunotherapie. Toepassingen in kanker en COVID-19

Innovatief onderzoek gedurende de jongste jaren heeft tot de ontdekking geleid van verscheidene veelbelovende agentia, waaronder immunotherapie zoals monoclonale antilichamen en vaccins. De veelheid aan mechanismen van werkzaamheid, geïntroduceerd door deze nieuwe agentia plaatsen de onderzoekers voor uitdagingen. Zo dient onderzocht of de klassieke manieren om werkzaamheid na te gaan nog adequaat zijn bij het opsporen van de actiemechanismen van deze nieuwe agentia [1]. Twee belangrijke aspecten dienen onderzocht: 1) een wijziging in overlevingscurves, gekarakteriseerd door een stabiel plateau aan het einde van de curve, waarbij zich heel wat censurering voordoet in de staart van de curve, suggereert het bestaan van een deelgroep die uit lange-termijn overlevers bestaat, en 2) de overgang van een traditioneel model van klinische praktijk naar precisie geneeskunde, waarvoor de identificatie van belangrijke predictoren noodzakelijk is om het optimale behandelregime voor individuele patiënten te bepalen. Deze onderzoeksonderwerpen maken het voorwerp uit van dit doctoraatsproject. De resultaten worden toegepast om het therapeutische succes te evalueren van immuuntherapie in gevorderde longkanker en om pre-behandeling predictoren te identificeren voor therapeutisch succes bij kanker en COVID-19.