Het politiek potentieel van huisvestingsallianties voor de productie van egalitaire steden na crisissen: een trans-Atlantisch en transdisciplinair perspectief.

Dit onderzoek richt zich op de vraag: hoe beïnvloeden huisvestingsallianties de governance en ontwikkeling van steden na een crisis? Huisvestingsallianties realiseren niet alleen stedelijk beleid via hun leden, maar trachten ook de institutionele context rond betaalbare huisvesting te verbeteren. Tijdens de huidige meervoudige huisvestingscrisis in Europa en de VS ontstonden huisvestingsallianties of werden bestaande versterkt. Deze hebben hun werking gedemocratiseerd vanuit een bottom-linked perspectief, door collectief leren van huisvestingsorganisaties en instituties. Nochtans is hun institutionele impact op het realiseren van steden “voor iedereen” weinig onderzocht. Dit onderzoek belicht deze impact en analyseert vier huisvestingsallianties doorheen een transdisciplinaire en een trans-Atlantische lens, met een drievoudige ambitie: (1) het verder ontwikkelen van de concepten bottom-linked governance, de neo-welvaartsstaat en de egalitaire stad; (2) het verkennen van de potentie van huisvestingsallianties tot het realiseren van bottom-linked governance in het promoten van egalitaire steden; en (3) het geven van suggesties over hoe onderzoek beleidsmakers en huisvestingsactoren beter kan ondersteunen. Door te reflecteren over strategieën voor belangenbehartiging en governance processen, ontworpen en geleid door huisvestingsallianties, wil dit onderzoek suggesties doen om de governance van huisvestingsssystemen te democratiseren en egalitaire steden tot stand te brengen.