De ontwikkeling van lexicale voorkeuren in grammaticale variatie. Exemplaar-gedreven en index-gedreven lectale contaminatie.

Mechanismen van taalverandering en -variatie vertrekken vaak van lexicale voorkeuren in grammaticale variatie, d.i. van de vaststelling dat bepaalde woorden ervoor zorgen dat sprekers meer geneigd zijn de ene constructie te gebruiken dan de andere. Een hoogfrequent woord dat een voorkeur heeft voor een constructie kan bijvoorbeeld gelijkaardige woorden aantrekken via analogie, en zo samen een nieuwe vervoegingsklasse vormen. Wat echter onduidelijk is, is hoe zulke lexicale voorkeuren kunnen ontstaan.
Dit project introduceert twee mechanismen die daarvoor kunnen zorgen, nl. exemplaar-gedreven en index-gedreven lectale contaminatie. Beide mechanismen vertrekken van taalcontact tussen twee variëteiten van dezelfde taal, maar verschillen in hoe zulk contact tot lexicale voorkeuren binnen elke variëteit leidt. Volgens exemplaar-gedreven contaminatie gebeurt dit via de cognitieve opslag van exemplaren, terwijl index-gedreven contaminatie aanneemt dat woorden en constructies fungeren als sociale indices. 
Een pilootstudie naar nominale morfologische variatie gaf al een positief resultaat. Dit project voert vier bijkomende corpusstudies uit om het effect van beide mechanismen te testen bij verschillende types variatie. Vervolgens bouw ik agent-gebaseerde simulaties van beide mechanismen om ze in-silico te valideren en om enkele exacte theoretische voorstellingen af te leiden. Die voorspellingen worden vervolgens getest met corpusonderzoek en een forced-choice en receptief experiment.