Diepe hersenstimulatie in een diermodel voor angst

In de afgelopen decennia zijn er aanzienlijke inspanningen geleverd om elementaire kenmerken van angstleren te documenteren en te begrijpen, en om na te gaan hoe deze betrokken zijn bij de ontwikkeling van angst en angststoornissen, door middel van onderzoek bij dieren, gezonde proefpersonen en patiënten. Dit werk heeft een cruciale rol van gebrekkige extinctie, overmatige generalisatie en aanhoudende vermijding bij angstige psychopathologie aan het licht gebracht. Het grotere, overkoepelende onderzoeksprogramma waarin dit doctoraatsproject zich situeert, brengt de interactie van deze drie fenomenen en mogelijke factoren die hun ontregeling veroorzaken in kaart. Door middel van gecoördineerde studies bij dieren, gezonde vrijwilligers en klinische populaties hopen we een doorbraak te bereiken in ons inzicht in de ontwikkeling en behandeling van angststoornissen. Dit specifieke doctoraatsproject gebruikt de hierboven beschreven experimentele psychologische benadering om te onderzoeken of en hoe manipulaties (en met name diepe hersenstimulatie, DBS) in de bed nucleus van de stria terminalis angst kunnen beïnvloeden. Het uiteindelijke doel is om deze chirurgische behandeling voor psychiatrische stoornissen beter te begrijpen en misschien zelfs te verbeteren.