Participatieve ruimten als ruimten van macht: Singapore’s landschap van participatieve planning

Op het vlak van ruimtelijke planning, beleidsvoorbereiding en governance heeft burgerparticipatie veel terrein gewonnen. Geïnstitutionaliseerde praktijken zoals focusgroepen en publieke fora komen vaak voor in overheidsprocessen in diverse landen. De vraag blijft of deelname in deze praktijken leidt tot meer invloed op veranderingen in de daadwerkelijke uitkomsten van deze processen. Deze praktijken kunnen integendeel ook gezien worden als manieren om conflict en oppositie tegen stadsplannen en -beleid te controleren in een tijd van hegemonisch neoliberaal beleid. Om een meer kritisch inzicht te ontwikkelen in hoe participatieve praktijken zouden kunnen functioneren als een voor burgers valabele manier om besluitvormingsprocessen te beïnvloeden, moet participatie in de bredere context van politiek en macht worden geplaatst. 

Dit onderzoek verkent participatieve ruimtelijke planning vanuit de interactie tussen maatschappelijke actoren, instituties en socio-politieke structuren. Het bevraagt hoe deze instituties en structuren burgerpraktijken in planning vormen, en hoe burgers deze instituties en structuren reproduceren of uitdagen als ze participeren. De stadsstaat Singapore – met haar combinatie van democratische en autoritaire politiek en van top-down en consultatieve planningspraktijken – dient als case study. Het doel van dit onderzoek is inzichten te verwerven die toekomstige strategieën kunnen voeden om met participatieve planning om te gaan in zijn socio-politieke context.