De zoektocht naar een ware vita canonica. Normatieve teksten en hun manuscripten als alternatieve getuigen voor het ontstaan van de kanonikale hervormingsbeweging (9de-11de eeuw)

Traditioneel wordt de geschiedenis van religieuze ordes verteld volgens een patroon van opgang, neergang en hervorming. De historiografie van de kanunniken is hierop geen uitzondering: vele jaren van neergang zouden, naar verluidt, ca. 1050 gevolgd zijn door een hervorming die resulteerde in de opkomst van een nieuw type religieuzen: de ‘reguliere’ kanunniken – in tegenstelling tot de niethervormde ‘seculiere’ kanunniken. Dit project stelt het oude paradigma van neergang en hervorming in vraag en relativeert de strikte dichotomie van seculiere vs. reguliere kanunniken. Hiertoe zal het focussen op veronachtzaamd handschriftelijk materiaal uit kanonikale bibliotheken in Frankrijk (West-Francia) van de 9de tot 11de eeuw. Een grondige studie van normatieve teksten in deze handschriften zal aantonen dat de kanunniken vanaf hun vroegste begin bekommerd waren om de kwaliteit van het religieuze leven en steeds op zoek waren naar autoritatieve teksten (gaande van het Nieuwe Testament en patristische auteurs tot canonieke en Karolingische wetgeving). Dankzij een focus op normatieve teksten zal blijken dat de kanonikale hervorming van de 11de eeuw geen breuk met het verleden betekende, maar de voortzetting was van een eeuwenlange zoektocht naar de meest gepaste vorm van de vita canonica. De zogezegd plotse opkomst van de beweging rond 1050 moet dan ook gezien worden als een retrospectieve constructie, die gepromoot werd in contemporaine institutionele en historiografische bronnen.