Naar een theoretische basis voor plantencognitie en minimale subjectieve ervaring

Mijn doctoraatsproject wil bijdragen tot het begrijpen van de soorten plantengedrag die als cognitief kunnen gekarakteriseerd worden en die mogelijks kunnen wijzen op een minimale vorm van bewustzijn. Ik zal deze vragen benaderen via een organisatorische benadering van multicellulariteit, minimale cognitie en subjectieve ervaring bij planten. Gebaseerd op recent empirisch bewijs van plantengedrag, hebben sommige onderzoekers de bewering hernieuwd dat planten erkend moeten worden als cognitieve agenten en dat zulke cognitieve capaciteiten beschouwd moeten worden als een teken van een minimale vorm van subjectieve ervaring. Deze standpunten worden vooral gesteund door autopoietische, biogene en biopsychische benaderingen van het leven, of door aanspraak te maken op functionele analogieën tussen de cognitieve dynamiek in planten en metazoanen. Ik zal echter betogen dat deze perspectieven voorbijgaan aan de specificiteit van planten en hun capaciteiten met betrekking tot cognitie. Om te begrijpen wat cognitie inhoudt in planten, geloof ik dat het nodig is om vanuit een organisatorisch en functioneel perspectief de verschillen en de verbanden tussen drie zaken te analyseren: (1) de fundamentele algemene organisatie van de multicellulariteit van planten, (2) minimale cognitie in niet-neurale organismen, en (3) minimale subjectieve ervaring als een modus van zijn.