Plantblindheid decamoufleren. Het gebruik van planten in hedendaagse kunst om de geschiedenis van de zwakken terug te winnen.

Planten worden over het hoofd gezien. De term 'plantblindheid' - onvermogen om planten op te merken tenzij ze nuttige hulpbronnen worden: medicijnen, voedsel, textiel enz. - werd bedacht door botanicus James H. Wandersee en bioloog Elisabeth E. Schussler, en een soortgelijk mechanisme werd opgemerkt in de kunstgeschiedenis. Volgens kunsthistoricus Giovanni Aloi fungeren planten ofwel als achtergrond zonder individuele kenmerken, ofwel vertegenwoordigen ze een bepaalde soort, maar worden ze symbolisch gereduceerd tot vehikels die een andere betekenis uitdragen dan zichzelf. Tegenover de denkbeeldige positionering van planten als onschuldig en volkomen apolitiek is er echter een vaak over het hoofd geziene traditie van hun gebruik als politieke instrumenten. ‘Onzichtbare' planten kunnen zo een schuilplaats worden - een camouflage voor politieke acties die via hen worden uitgevoerd. Het project concentreert zich op hedendaagse beeldende kunst die plantblindheid tegengaat door aandacht te besteden aan planten en hun politieke rol. Ik zal via het in kaart brengen van zulke projecten een nieuwe tendens in de kunst onderkennen: het gebruik van planten om hun politieke rol te decamoufleren en om de geschiedenis van de zwakken te reconstrueren. Zo kunnen planten, die algemeen worden gezien als de laagste in de hiërarchie van levende wezens, krachtige bondgenoten worden van subalterne groepen en kan kunst een methode worden om geschiedenissen te schrijven van onderaf.