Geluid en gedekoloniseerd weten: de radiocomponist als etnograaf

In het internationale circuit van radiokunst gebruiken componisten als maar vaker documentair geluid om over sociale, politieke en culturele realiteiten van subalterne groepen te reflecteren. In hun stukken combineren ze opnames uit etnografisch en archiefonderzoek met elektroakoestische muziek en buigen ze zich over academische discoursen uit post- en dekoloniale studies. Hoewel deze kunstvorm een ideaal veld biedt voor de studie van geluid en kennisformatie, is ze nog niet onderzocht. Mijn project zal deze lacune dichten door te bestuderen hoe radiofoon geluid gebruikt wordt om kennis over subalterne realiteiten en geschiedenissen te creëren en presenteren, en welke geluidspraktijk en esthetiek daarbij ontstaat. Met perspectieven van sound studies en culturele studies en musicologische aandacht voor de historische en dramaturgische betekenis van muziek en geluid, maak ik een dieptestudie van het Klangkunst-programma op de Duitse radiozender Deutschlandfunk Kultur tussen 2009 en 2020 en 5 werken die het programma produceerde. Eerst traceer ik de transfers van academische kennis in het discours van deze institutionele context. Daarna analyseer ik hoe artiesten die kennis toepassen in hun gebruik van geluid als onderzoekstool en in de dramaturgie en compositorische vorm van hun stukken. Zo draag ik bij tot de groeiende musicologische studie van radiokunst en belicht ik hoe muziek en geluidskunst weten probeert te dekoloniseren: actueel binnen en buiten de academische wereld.