De creatie van leefwerelden: een assemblische ethnografie van de dagelijkse leefwereldopbouw van geïnterneerden in, en tegen de grenzen aan van, het Belgisch interneringsregime

In de Universele Rechten van de Mens, artikel 13, staat opgetekend: “eenieder heeft het recht zich vrij te bewegen”. Maar wat als je bewegingsvrijheid wordt ingeperkt? Wat als er grenzen en voorwaarden worden opgelegd aan jouw leefwereld? Zij die een misdrijf begaan maar ontoerekeningsvatbaar worden geacht ten tijde van het delict, krijgen een interneringsmaatregel voorgeschreven door de rechtbank. Dit omvat een reeks van gerechtelijke voorwaarden, die bepalen hoe groot iemands leefwereld kan zijn. De dubbele articulatie tussen exclusie/inclusie is voelbaar in het dagelijkse leven, leidend tot een herdefiniëring van hun realiteit. In het doctoraatsonderzoek wil ik een beter begrip krijgen op het interneringsregime en de manier waarop geïnterneerden hun leefwereld vormgeven, binnen de opgelegde begrenzingen. Door het inzetten van diverse ethnografische methodieken, van diepte-interviews tot de expressie van leefwerelden via verschillende kunstvormen, wil ik de leefwerelden van geïnterneerden als ontologisch onderzoekstartpunt nemen. Met de focus op ervaringen en dagdagelijkse acties, wil ik een beter begrip krijgen op de manier waarop ‘belonging’ wordt ingevuld en ervaren binnen het interneringsregime. Mijn doel is een beeld krijgen van de diverse en verschillende modaliteiten van voelen, weten, herinneren, ervaren en luisteren die eigen zijn aan het alledaagse leven in een gesloten forensisch psychiatrische leefgroep. Ik wil een grip krijgen op de struggle, dwelling en hustle van het dagdagelijkse om zo te komen tot een omvattend, fluide en minder categoriaal begrip van de manier waarop leefwerelden worden gecreëerd.