Werken of niet werken: structurele arbeidsmarkt modellen opstellen voor zinvolle beleidssimulaties

Arbeidsmarkten in geavanceerde economieën worden steeds meer gepolariseerd. Meer mensen verlaten de beroepsbevolking en de werkende populatie werkt meer uren. Ongelijkheid stijgt en armoede blijft persistent aanwezig. De overheid kan verschillende beleidsinstrumenten gebruiken om dit te bestrijden: belastingsystemen met sterkere herverdeling als doel gepaard met een koerswijziging inzake werkloosheidsverzekering en een loonbeleid (bv. minimumloon en loonsubsidies). Er werd al veel onderzoek verricht inzake deze beleidsinstrumenten te analyseren naar hun effecten op werkloosheid en armoede. Er zijn echter nog enkele tekortkomingen die dit project zal proberen te verhelpen. Ten eerste is er weinig onderzoek naar ex-ante marginale belastinghervormingen. Daarnaast is de literatuur omtrent optimale werkloosheidsverzekering sterk gefocust op het verband tussen de inspanning die gedaan wordt om een job te zoeken en het behoud van uitkeringen. De voorwaardelijkheid van die uitkering op basis van het aannemen van aanvaardbare jobs werd nog niet onderzocht. Hetzelfde geldt voor de optimale bijdrage aan werkloosheidsverzekeringen. Ten slotte is er ook geen structureel economisch model over het aanbod van arbeid dat toelaat het effect van minimumlonen en loonsubsidies te simuleren. Dit alles maakt exante vergelijkingen tussen minimumlonen, loonsubsidies en inkomenssubsidies moeilijk. In dit project zullen structurele arbeidsmarktmodellen ontwikkeld worden om deze hiaten te overkomen.