Inverse modellering van hartritmestoornissen op basis van ultrasound-beeldvorming

Hartritmestoornissen zijn wereldwijd een belangrijke doodsoorzaak. Voor de meeste soorten aritmieën is katheterablatie een belangrijke behandelingsmodaliteit met een hogere werkzaamheid dan medische behandeling. Hoewel verschillende hartritmestoornissen kunnen worden herkend met behulp van het elektrocardiogram, is de precieze driedimensionale tijdruimtelijke organisatie van hartactiveringspatronen in het hart tijdens bepaalde aritmietypen niet goed begrepen. Het in kaart brengen en effectieve ablatie van bepaalde aritmieën kan inderdaad een uitdaging blijven met variabele slagingspercentages. Echocardiografische visualisatie en lokalisatie van aritmiebronnen kunnen daarom van belang zijn om het juiste ablatiedoel voor en/of tijdens de procedure te bepalen. Meer specifiek is beeldvorming met hoge framesnelheid nuttig gebleken bij het beter detecteren van het begin van regionale myocardiale deformatie en zou het dus kunnen worden gebruikt voor nauwkeurige lokalisatie van de plaats van vroegste activering. Het doel van deze doctoraatspositie is daarom het ontwikkelen en klinisch valideren van een niet-invasieve diagnose en ablatiestrategie voor hartritmestoornissen, gebruikmakend van de verhoogde temporele resolutie van echocardiografie met hoge framesnelheid.