In-situ detectie van nanoplastics in weefsels mogelijk maken via optical clearing

Microplastics worden in grote hoeveelheden in het milieu aangetroffen als gevolg van de afbraak van plastic producten. Deze deeltjes kunnen hun weg vinden naar voedingsstromen en drinkwater. Recent onderzoek heeft aangetoond dat microplastics zelfs in placentaweefsel kunnen worden aangetroffen (Ragusa et al, 2021). De partikels kunnen fungeren als dragers voor andere chemicaliën, zoals hormonaal actieve verbindingen. Nanoplastics kunnen zelfs cellen binnendringen en celfuncties verstoren. Er is echter weinig bekend over de nadelige gezondheidseffecten bij mensen omdat er nog maar weinig klinisch onderzoek is uitgevoerd. Het detecteren van deze deeltjes is een uitdaging vanwege hun op koolstof gebaseerde structuur en relatieve chemische inertie. Het doel van dit doctoraatsonderzoek is het vinden en testen van nieuwe technieken voor de detectie van micro- en nanoplastics. Een combinatie van staining en Raman-spectroscopie zal worden gebruikt om steeds kleinere deeltjes te detecteren en te karakteriseren. De techniek wordt vervolgens geoptimaliseerd en getest om zijn grenzen op te zoeken. Complementaire optische technieken kunnen in een later stadium worden gebruikt om detectie en analyse te verbeteren.