De confining fluxbuis en het Casimir effect bij nul graden en op eindige temperatuur: een oud verhaal in een nieuw jasje

We gaan de vorming van de QCD fluxbuis tussen twee vaste ladingen (quark en anti-quark) in termen van de Casimir kracht onderzoeken. Dit laatste is een gevolg van het feit dat het kwantum vacuüm niet leeg is, en heeft experimentele bevestiging in het geval van QED (kwantum elektrodynamica), waar twee ongeladen parallelle platen een netto kracht ondervinden door het gekwantiseerde elektromagnetisch veld. In het geval van QCD (kwantum chromodynamica), die de sterke kernkracht beschrijft, is de werking van de Casimir kracht veel minder bekend. Onze hypothese is dat in het niet perturbatieve QCD vacuüm het Casimir effect de vorming van energetisch stabiele 3D cylindervorm tussen twee randladingen verkiest, binnen het normale vacuüm. De inspiratie komt van de oudere 'nucleonic bag' modellen. We zullen onze nieuwe methodologie ontwikkelen voor de niet Abelse ijktheorie in (2+1) dimensies, waar de cylender een rechthoek wordt, en zo de berekeningen iets eenvoudiger zijn. Een eerste nieuwigheid zal van het beschrijven van het QCD vacuüm met een niet-perurbatieven pad-integraal komen, de Gribov-Zwanziger aanpak. De geassocieerde 'mass gap' vergelijking zal een interessante wisselwerking hebben met de geometrische parameters van de cylinder/rechthoek, en kan bij gevolg de vorming van de fluxbuis stimuleren. Een tweede nieuwigheid zal de inclusie van randladingen op een ijkinvariante manier zijn, door middel van niet-lokale 'dressed field' configuraties. Uiteindelijk zullen we de smelteigenschappen van de buis onderzoeken wanneer de temperatuur wordt aangezet, in de zoektocht naar een nieuwe blik op de 'deconfinement' fasetransitie.