Naar een mechanistisch begrijpen van zelfevaluatie van beslissingen

Gezien mensen continu beslissingen nemen, is het cruciaal dat we de accuraatheid van onze beslissing kunnen inschatten. De gangbare verklaring voor deze metacognitieve capaciteit om
beslissingszekerheid in te schatten, is dat beslissingsnemers de objectieve waarschijnlijkheid berekenen dat hun keuze correct was. In de praktijk zien we echter dat beslissingszekerheid vaak afwijkt van objectieve correctheid. Twee frappante voorbeelden zijn “onderzekerheid” en “overzekerheid”: Sommige mensen zijn minder zeker van hun keuzes dan hun accuraatheid rechtvaardigt, terwijl anderen net te zeker zijn. Om deze biases fundamenteel te verklaren, stel ik een account voor waarbij onder- en overzekerheid ontstaan door vertekende vooronderstellingen die de zekerheidsberekening beïnvloeden. Het doel van het huidige project is om vooronderstellingen formeel te vestigen als fundamentele verklaring van onder- en overzekerheid door de onderliggende mechanismen te onderzoeken. In een eerste fase wil ik de mate waarin vooronderstellingen – en dus, onder- en overzekerheid – generaliseren over tijd en taken heen onderzoeken. Daarna wil ik de link tussen onder- en overzekerheid en het delen van informatie bekijken. Ten slotte ga ik de veronderstelde neurale mechanismen van mijn account onderzoeken met fMRI. De resultaten van dit project zullen onze theoretische kennis over onder- en overzekerheid verbreden, en daardoor de studie van metacognitie en de klinische praktijk waardevolle inzichten opleveren.