De rol van het microbioom ten opzichte van het genoom voor nichebreedte en gastheeradaptatie.

Genetische adaptatie en fenotypische plasticiteit werden beschouwd als de belangrijkste mechanismen om de fitness van soorten te verbeteren en zo de klimaatsverandering te overleven. Nu weet men dat microbiomen (gemeenschappen van micro-organismen in een gastheer en hun geassocieerde genexpressie) ook een belangrijke rol spelen. Microbiomen beïnvloeden onder andere de opname van nutriënten en het ontgiften van voedsel, bijgevolg kunnen ze de niche van hun gastheer mogelijk verbreden en bijdragen tot de overleving van soorten en zelfs tot de veerkracht van volledige voedselwebben. In deze studie onderwerp ik de bonenspintmijt Tetranychus urticae aan experimenteel onderzoek. Hoewel de individuele niche gelimiteerd is, heeft de soort een ruime niche met meer dan 900 gastheerplantensoorten. Daarnaast kan de bonenspintmijt zich heel snel aanpassen aan omgevingsveranderingen. Ik plan (1) om met veldpopulaties na te gaan of nichebreedte beïnvloed wordt door het microbioom of eerder door het gastheer genoom en de omgeving; (2) met behulp van experimentele evolutie de invloed van het aanwezige microbioom op gastheeradaptatie te bestuderen; (3) microbioom transplantexperimenten uit te voeren om de directe impact ervan op nichebreedte te bestuderen. Mijn onderzoek zal fundamenteel inzicht geven in de invloed van gastheer-microbiota interacties op nichebreedte en zal de rol van het microbioom tijdens gastheeradaptatie verder ontrafelen.