Tandheelkundige weefselbiologie in orthodontische tandbeweging

Orthodontische tandbeweging (OTM) is gebaseerd op het principe van het uitoefenen van krachten op een tand gedurende een bepaalde periode, die een uitgesproken biologische reactie oproept in de tandpulp (DP), parodontale ligament (PDL), alveolair bot en gingiva. De biologische responsen van PDL zijn systematisch onderzocht op moleculair, cellulair en weefselniveau. De meeste studies zijn echter uitgevoerd bij dieren en de rol van de verschillende moleculen is afzonderlijk getest, hetzij in vivo of in vitro. Studies die de effecten van orthodontische kracht (OF) op de DP onderzoeken, hebben aangetoond dat verhoogde OF pulpcelbeschadiging en ontsteking met zich meebrengt. Kennis over de details van de omzetting van mechanische krachten naar biochemische signalen op menselijk PDL- en DP-weefsel ontbreekt nog steeds, wat een aanzienlijke impact zou hebben op de dagelijkse tandheelkundige en orthodontische praktijk. Klinisch is bekend dat OTM het gevolg is van een complexe reeks interagerende biologische factoren. Variabelen zoals leeftijd en geslacht hebben een sterke invloed op de snelheid van OTM. Veroudering beïnvloedt PDL en DP-homeostase: de PDL wordt meer fibrotisch tijdens de rijping en de worteltop vernauwt door afzetting van secundair dentine en cementum, wat de bloedtoevoer en het zenuwweefsel dat door het apicale foramen gaat, in gevaar brengt. Bovendien kan de PDL-biologie worden veranderd bij patiënten van verschillende geslachten, omdat hormonen worden beschouwd als belangrijke mediatoren in het complexe samenspel dat OTM begeleidt. Daarom kan het begrijpen van leeftijds- en geslachtsafhankelijke reacties van tandweefsel op OF onze selectie van krachtsystemen optimaliseren om een efficiëntere en veiligere behandeling voor alle patiënten te bieden.