Vroegtijdige detectie van longfibrose door analyse van ademhalingsgeluiden

Longfibrose omvat meer dan 200 verschillende aandoeningen die allemaal worden gekenmerkt door een wisselende mix van ontsteking en fibrose. Helaas is er geen remedie voor deze ziekten, maar voor deze ziekten waarbij fibrose de oorzaak van de ziekte is, zijn er specifieke antifibrotische middelen die de verdere progressie van de ziekte stoppen of vertragen. Daarom is vroege opsporing de enige manier om een effectieve behandeling voor onze patiënten te starten. Een ander probleem bij deze aandoeningen is het gebrek aan kennis over welke processen deze aandoeningen aansturen, met name ontstekingen of fibrose. Dit is cruciaal omdat voor de ziekten die deel uitmaken van het concept van progressieve fibrose, antifibrotica de eerste keuze van behandeling kunnen zijn. Een andere hindernis is het voorspellen of de ziekte bij een individuele patiënt stabiel of progressief zal zijn. Men worstelt al meer dan 10 jaar met deze problemen en het is duidelijk dat het ons aan belangrijke biomarkers ontbreekt om deze problemen op te lossen. Zelfs als we klinische gegevens combineren met beeldvorming en weefsel, kunnen we niet alle eerdere vragen beantwoorden. Daarom is het dringend nodig om met een nieuwe aanpak te komen die gegevens toevoegt aan de reeds bekende en systematisch verzamelde gegevens. Een meerwaarde zou zijn als deze aanvullende test niet-invasief zou zijn, in hoge mate gestandaardiseerd en met een lage interobserver-variatie. We denken dat de analyse van de ademhalingsgeluiden bij patiënten met IPF een alternatieve benadering zou zijn die ons zou kunnen helpen om de eerste problemen op te lossen Onze hypothese zou zijn om hiervoor ademhalingsgeluiden van patiënten met IPF te gebruiken om: 1. vroege longfibrose (IPF of niet-ILD) op basis van 1 opname op te sporen 2. vast te stellen of ontsteking of fibrose de belangrijkste motor is van het ziekteproces bij de individuele patiënt.