Rol van de microarchitectuur van de randzone van het myocardinfarct voor ritmestoornissen

Dankzij betere behandeling is de kans op overlijden tijdens een hartaanval sterk verminderd. Er blijft echter een belangrijk risico in de daaropvolgende maanden en jaren voor het optreden van levensbedreigende ritmestoornissen, met beperkte behandelingsmogelijkheden. Met ons project willen we beter begrijpen waarom en hoe deze ritmestoornissen ontstaan. We maken gebruik van een varkensmodel dat, zoals de mens, na een hartaanval littekenweefsel ontwikkelt met hoge kans op ritmestoornissen. Met innovatieve benaderingen onderzoeken we waarom de overgangszone tussen het litteken en het gezonde weefsel, de randzone, de bron is van de ritmestoornissen. We brengen de juiste plaats van oorsprong in kaart en nemen weefseltukjes waarin we de structuur in detail bepalen en in beeld brengen welke cellen aanwezig zijn, gebaseerd op nieuwe genexpressie methodes. We onderzoeken hoe verschillende celtypes de werking beïnvloeden van de hartspiercellen, die verantwoordelijk zijn voor de abnormale elektrische activiteit en ritmestoornissen. In het bijzonder onderzoeken we de rol van de cellen die betrokken zijn in de littekenvorming, de myofibroblasten, en de signaalnetwerken tussen de cellen onderling. De resultaten van ons werk kunnen verfijning brengen in de bestaande behandelingen en de aanzet zijn voor verdere studies die kunnen nagaan of de mechanismen die we gevonden hebben een doelwit kunnen zijn voor nieuwe behandelingen.