Van ruimtelijke data naar onzekerheidsvelden

“Lichter is beter” is stilaan het nieuwe mantra aan het worden in mechanische ontwerpen, wat leidt tot structuren die ontworpen worden tot aan hun prestatielimieten. Als gevolg hiervan wint onzekerheidskwantificatie (UQ) snel aan belang om de betrouwbaarheid van deze structuren te beoordelen, gezien de typische onzekerheid waarmee een analist wordt geconfronteerd. De resulterende betrouwbaarheidsschattingen zijn echter slechts zo nauwkeurig als de onzekerheidsmodellen die hen voeden, wat problematisch kan zijn wanneer de modelparameters niet rechtstreeks meetbaar zijn. In dit geval moeten inverse UQ-methoden worden toegepast. In de context van modelgrootheden waar de onzekerheid niet constant is over het modeldomein en / of voorgesteld wordt als tensor, kan een dergelijke inverse kwantificering uitdagend zijn, vooral wanneer er onvoldoende metingen beschikbaar zijn om een probabilistische beschrijving te maken. Dit project heeft daarom als doel om nieuwe intervaltechnieken te ontwikkelen om dergelijke invese onzerkerheidskwantificering uit te voeren op tensor-gewardeerde ruimtelijk onzekere modeleigenschappen. Hiertoe wordt voorgesteld (1) een algemeen methodologisch kader te ontwikkelen voor de modellering en propagatie van niet-stationaire tensor-intervalvelden (2) een recent geïntroduceerde methode voor inverse intervalkwantificatie uit te breiden en (3) nauw samen te werken met de Vlaamse industrie om deze methoden toe te passen voor industrieel relevante case studies.