Naar een cross- of multimodaal multiple-deficit model van ontwikkelingsdyslexie. Visueel en auditief temporele verwerking in relatie met aandacht en ruisonderdrukking bij personen met specifieke leesstoornissen.

Dyslexie is één van de meest voorkomende ontwikkelingsstoornissen, vastgesteld bij 5-7% van de lagereschoolkinderen. Hoewel dyslexie recent intensief bestudeerd werd en er overeenstemming over is dat het om een ontwikkelingsstoornis gaat met erfelijke basis, is er nog geen wetenschappelijke consensus over de onderliggende cognitieve en biologische oorzaken van deze aandoening. Er is momenteel geen factor bekend die alle gedragssymptomen bij alle personen met dyslexie kan verklaren. We moeten dus een beroep doen op multipledeficit modellen om deze complexe stoornis te kunnen begrijpen. Dit doctoraatsproject wil in de eerste plaats de bevindingen rond de auditieve temporele verwerkingstheorie repliceren. Ten tweede, willen we nagaan of er ook evidentie te vinden is voor een visueel analogon van deze causale theorie. Aangezien tot nu toe slechts weinig studies simultaan visuele en auditieve verwerking hebben bestudeerd in dezelfde groep van personen met dyslexie, willen wij ten derde bij onze groep met dyslexie nagaan of de auditieve en visuele verwerkingsproblemen cross-modaal zijn dan wel modaliteitspecifiek zijn. Ten vierde willen we exploreren of deze tekorten als ruisonderdrukkingstekorten kunnen geïnterpreteerd worden, of veeleer aandacht-gerelateerd zijn. Op die manier kunnen we ontrafelen of ruisonderdrukking moet gezien worden als een alternatieve verklaring voor, een aanvulling bij of een verdere specificering van de hypothese rond temporele verwerkingstekorten.