Rol van retrospleniale cortex in visueel gedreven navigatie

Het vermogen om ruimtelijke locaties op te roepen tijdens navigatie kan het verschil betekenen tussen leven en dood. Interne representaties van zelflocatie in een omgeving - ruimtelijke kaarten - worden voortdurend verfijnd door sensorische informatie. Het doel van dit voorstel is om de neuronale paden te ontleden voor het bijwerken van ruimtelijke kaarten en hypothesen testen over hoe deze paden de navigatie beïnvloeden. We richten ons op de retrospleniale cortex, een structuur die wederkerig verbonden is met zowel sensorische als ruimtelijke geheugengebieden in de hersenen en in geheugen en navigatie. Door het combineren van virtuele-realiteitsgedragstesten van knaagdieren, live cellulaire beeldvorming en genetische circuitmapping, zullen we anatomisch en functioneel de stroom van visuele en ruimtelijke informatie naar en van de retrospleniale cortex tijdens navigatie en visuospatiaal gedrag in kaart brengen. karakteriseren van sensorische en ruimtelijke inputs naar de retrospleniale cortex en de impact van zijn outputs op de visuele cortex en de hippocampus Met behulp van optogenetica zullen we de rol van de retrospleniale cortex onderzoeken in het vermogen om door nieuwe omgevingen te navigeren. Ten slotte zullen we bepalen hoe de activiteit in de retrospleniale cortex verandert tijdens ruimtelijk leren. Samen zullen deze experimenten connectiviteit, cellulaire informatiestroom en circuitveranderingen ontrafelen die betrokken zijn bij navigatie en visuospatiale verwerking.