Cytopenie en Autosomaal Dominante Polycysteuze Nierziekte

De genetische basis van ADPKD is reeds uitgebreid onderzocht en goed gekend, dit in tegenstelling tot de pathogenetische rol van de polycystines. Naast het gekende effect van functieverlies van PC-1 en PC-2 op cystevorming en groei, wordt een belangrijke pathofysiologische rol toegeschreven aan het immuunsysteem. Mogelijks wordt de infiltratie van inflammatoire cellen in het renaal interstitium rechtstreek veroorzaakt door onderliggende moleculaire PKD defecten. De associatie tussen ADPKD en cytopenie werd reeds meermaals gerapporteerd in de literatuur. De sterkste en meest consistente associatie wordt beschreven met afwijkingen in de lymfocytaire reeks. Cytopenie zou mogelijks een nog niet geïdentificeerde extrarenale manifestatie van ADPKD kunnen zijn. Een grotere vatbaarheid voor maligniteiten en infecties in ADPKD transplantpatiënten, in vergelijking met nier transplantpatiënten van andere etiologie, werd reeds meermaals in de literatuur gerapporteerd. Of cytopenie deze grote vatbaarheid verklaart is heden nog onduidelijk. Naast de reeds beschreven kwantitatieve afwijkingen in bloedcellen, werden verschillen in hematologische functie en andere immunologische parameters nog niet eerder onderzocht. Naar analogie met de reeds beschreven functie van het immunologisch systeem in de pathogenese van het ADPKD, zou het in kaart brengen van het onderliggende en unieke immunologische profiel van ADPKD patiënten uitermate interessant zijn. Recente onderzoeken benadrukten reeds het belang van kationen kanalen in de ontwikkeling, functie en activatie van immunologische cellen, zowel binnen de adaptieve als de innate immuniteit. PC-1/PC-1 zouden op deze wijze en nog ongekende functie kunnen hebben in ontwikkeling en activatie van immunologische cellen. Doel van het onderzoek is de associatie tussen cytopenie en ADPKD verder en uitgebreider in kaart te brengen, het onderzoeken van cytopenie in welbepaalde klinische cohorten en haar associatie met uitkomstparameters bestuderen. Cytopenie zou tevens een eenvoudig te meten biomarker kunnen zijn in het veld van ADPKD. Indien PKD-1 en PKD-2 expressie zou aangetoond kunnen worden in hematologische cellen, naast de reeds aangetoonde expressie in B-lymfoblastoïde cellen, zou dit een eerste stap kunnen zijn in het verklaren van haar associatie. Het verder in kaart brengen van het onderliggende immunologische profiel van ADPKD zou potentieel nieuwe informatie omtrent pathogenese aan het licht kunnen brengen. Op deze wijze zouden nieuwe pathofysiologische cascaden geïdentificeerd kunnen worden die als aangrijppunt voor nieuwe therapeutische interventies zouden kunnen dienen.