In het spoor van het geestesoog: De rol van visuospatiale processes in het verbale werkgeheugen.

Decennialang was de dominante visie dat werkgeheugen (WG) ondersteund werd door een verbale en visuospatiale component als aparte opslagsystemen, waarbij verbale WG fonologische stimuli zou bijhouden door ze subvocaal te herhalen. Het visuospatiaal WG zou dan visuele stimuli herhalen door spatiale aandacht doorheen de stimuli te bewegen. Echter, recent onderzoek toont aan dat dit onderscheid niet zo sterk is: spatiale processen worden ook getroffen in verbaal WG. Hoewel spraak een continue stroom van input is die zich in de tijd volstrekt en niet in de ruimte, wordt het toch ruimtelijk opgeslagen. Hoe kan spatiale aandacht verbale stimuli herhalen die inherent niet-spatiaal zijn. En, wat wordt er dan precies herhaalt, akoestische of semantische informatie? Bijgevolg, het doel van dit project is om de precieze link tussen spatiale aandacht en verbale WG te onthullen door oogbewegingen te volgen in twee werkpakketten (WP). Als een directe weergave van aandacht kunnen de ogen de online herhalingsprocessen van spatiale aandacht in het verbale WG onthullen. In WP1 wordt de spatiale context van herhaling onderzocht door de oogscanpatronen te analyseren. Deze laatste zijn gedefinieerd als repetitieve sequenties van fixaties, waarvan we aannemen dat ze herhalingsprocessen weergeven. In WP2 wordt de inhoud van spatiale aandacht gevolgd door pupilresponsen te meten tijdens het herhalen van woorden, waarvan bekend is dat ze pupilveranderingen kunnen veroorzaken o.b.v. hun betekenis.