Effecten van intrinsieke factoren en habitatfragmentatie op het migratiegedrag van diadrome vissoorten

Migratie van dieren is een wijdverbreid fenomeen. Het is geëvolueerd om overleving en reproductief succes te maximaliseren door de beweging te stimuleren tussen essentiële habitatten zoals voortplantings- en foerageergebieden. Diadrome vissoorten vertonen extensieve migraties, waarbij ze grote afstanden overbruggen tussen foerageer- en paaigebieden in zoetwater- en mariene systemen. Gedragskenmerken zoals migratiesnelheid en timing zijn waarschijnlijk geëvolueerd om op tijd essentiële habitatten te bereiken onder specifieke omgevingscondities, waardoor habitatconnectiviteit essentieel is. Tegenwoordig wordt connectiviteit vaak beperkt door migratiebarrières, wat leidt tot vertragingen en migratiestops, die zowel het aantal als de conditie van paaiende individuen kunnen beïnvloeden. Binnen het European Tracking Network, een pan-Europees initiatief om vis tracking studies te integreren, zullen unieke meta-analyses worden uitgevoerd op telemetriedatasets van diadrome soorten om hun migratiegedrag en impact van barrières hierop beter te begrijpen. Eerst zullen migratiesnelheid en timing van verschillende soorten worden gerelateerd aan de afstand tussen foerageer- en paaigebieden. Vervolgens zal de relatie tussen migratiesnelheid en timing, en grootte en geslacht worden onderzocht. Ten slotte zal het effect van barrières op de migratiesnelheid en -tijdstip worden onderzocht door vertragingen te kwantificeren en kwalificeren, en hoe deze migratiegerelateerde kenmerken beïnvloeden.