Oude wijsheid en platonisme

Het project heeft tot doel een innovatief perspectief te bieden op de receptie van Plato en wat wordt aangeduid als 'Platonistische theorieën van oude wijsheid'. Specifiek onderzoekt het hoe filosofen tijdens de Romeinse keizertijd (1e eeuw voor Christus tot 2e eeuw na Christus) Plato's plaats in de geschiedenis en zijn relatie met eerdere wijsheidstradities construeerden. Door relevante, vaak onderbelichte geschriften van tien Platonistische filosofen te identificeren, vertalen en analyseren, betoogt het dat, in tegenstelling tot moderne verwachtingen, de oude erfgenamen van Plato zijn filosofie beschouwden als een uitdrukking van eeuwenoude leerstellingen die al waren omarmd door tal van volkeren en wijzen, waaronder Egyptenaren, Perzen, Indiërs en Joden. Door nieuw bewijs toegankelijk te maken, argumentatieve substructuren te analyseren en historische en intellectuele aspecten te contextualiseren, daagt de conclusie de neiging uit om de interesse van de Platonisten in traditionele wijsheid en 'barbaarse religie' te marginaliseren als oppervlakkig romanticisme. Integendeel, de bevindingen getuigen van de oprechte en geavanceerde intellectuele betrokkenheid van verschillende Platonisten bij buitenlandse leertradities. Belangrijk is dat ze ook betekenisvolle verschillen in houding, methodologie en redenering onder de Platonisten onthullen, waardoor we deze figuren anders lezen, zowel individueel als denkers op zichzelf, als collectief als onderdeel van een grotere Platonische traditie.