Van onderhandelaars tot wetenschappers: incubators van gezaghebbende kennis ontwerpen

Sinds 1945 zijn er meer dan 2800 milieuverdragen ondertekend. De wetenschappelijke onzekerheid onderliggende verschillende milieukwesties verklaart dat veel van deze verdragen een internationale tot stand brengen wetenschappelijk comité om beleidsmakers te adviseren. De intergouvernementele Panel on Climate Change (IPCC) is het bekendste van deze commissies, maar verre van het enige. Talrijke wetenschappelijke comités zijn specifiek opgericht door milieuverdragen. Elk heeft een andere ontwerp, ook in hun lidmaatschap en hun functie. Internationale wetenschappelijke comités moeten gezaghebbende kennis genereren om internationale samenwerking te bevorderen. Dit geldt in het bijzonder in een tijd waarin populistische vertogen openlijk de autoriteit van wetenschappelijke kennis in twijfel trekken. Dit roept de volgende onderzoeksvraag op: Hoe vergroot de opzet van internationale wetenschappelijke commissies de epistemische autoriteit van wetenschappelijke kennis? Door literatuur over institutioneel ontwerp te combineren met de sociologische studies van wetenschap en technologie, zal dit project de volgende hypothese verifiëren: Internationale wetenschappelijke comités waarvan het institutionele ontwerp wordt gekenmerkt door een heterogeniteit van actoren en een interactiviteit tussen wetenschap en politiek zullen de kennis met de hoogste epistemische Gezag.